นักปราชญ์ท่านหนึ่งคือ Carlyle กล่าวไว้ว่า ดนตรีนั้น เป็น The speech of angels หรือ เสียงสวรรค์ ซึ่งหมายความว่า ดนตรีเป็นเรื่องของสุนทรียศาสตร์ที่ว่าด้วยความสวยงาม ความไพเราะเป็นเรื่องของนามธรรมซึ่งยากที่จะอธิบายให้เข้าใจด้วยภาษาพูด ดนตรีจะก่อให้ผู้รับฟัง เกิดความรู้สึกและอารมณ์ต่าง ๆ ร่วมกับท่วงทำนองของดนตรีภาษานักดนตรี เรียกว่า “อารมณ์เพลง”

อารมณ์เพลง สามารถเกิดขึ้นได้หลายอารมณ์ ดนตรีแต่ละชนิดก็สามารถให้อารมณ์เพลงที่แตกต่างกันไป  (Thomas Carlyle Car เป็นนักปราชญ์ชาวสก็อตแลนด์ เกิดเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 1795 มีบทบาทสำคัญในงานเขียน On Heroes, Hero-Worship, and The Heroic in History (1841)  กับคำกล่าวที่ว่า "the history of the world is but the biography of great men".)

​

        สำหรับผม การเล่นดนตรีในแต่ละเพลงนั้น เวลาที่เรามีความคล้อยตามหรือรู้สึกร่วมไปกับบทเพลง เหมือนกับว่าได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของบทเพลง เพลงแต่ละเพลงที่เล่นนั้นจึงให้ความรู้สึกหรืออารมณ์ของเพลงที่แตกต่างกัน ปัจจุบันดนตรีนอกจากจะใช้การเล่นเพื่อความเพลิดเพลิน การแสดง หรือใช้เพื่อการให้ความรู้แล้ว ดนตรียังมีความสามารถในการรักษาจิตใจ หรือการบำบัดจิตโดยการใช้ดนตรี เป็นศาสตร์ที่เกิดขึ้นมาเพื่อใช้อารมณ์ของเพลงในการดูแลความรู้สึกของจิตใจ ที่นับว่าได้ผลและลดอาการของโรคซึมเศร้าได้ดียิ่งขึ้น

​

​